Je hebt alles, wees dan gewoon gelukkig toch?!

15 Februari 2015

Je hebt alles, wees dan gewoon gelukkig toch?!Vaak krijg ik tijdens een intakegesprek de vraag: "wanneer zoeken mensen een coach? Zijn dat niet meestal mensen met zware problemen? Mensen uit gebroken gezinnen? Mensen die werkloos zijn? Mensen die niets hebben om gelukkig te zijn?"Zo ook die ene man, rond 40 jaar, spontaan, hartelijk, gelukkig getrouwd, 3 schatten van kinderen, mooie baan, een nieuwbouwwoning met behulp van zijn ouders, die naast hem woonden weliswaar, maar lekker gemakkelijk voor de praktische zaken en zeker met de kleinkinderen. Hij had veel vrije tijd en in het weekend was hij een gepassioneerde voetbaltrainer voor de jeugdploeg in zijn stad. En toch was hij niet gelukkig. Niet iedereen in zijn omgeving begreep waarom hij "niet gewoon gelukkig en tevreden" kon zijn met zijn leven. Hij die alles had.Via kennissen kwam hij bij mij langs. Ze zeiden dat ik goed kon luisteren zonder te oordelen.Het klikte meteen en we begonnen aan een heel mooi traject met verschillende sessies, waarbij ik het sluitstuk van deze zoektocht graag met jullie deel in de vorm van een Chinees jeugdverhaal. (met permissie)De Chinese steenhouwerIn China leefde eens een steenhouwer die ontevreden was. Hij had een mooie baan maar moest er hard voor werken om zijn leven te onderhouden. Op een dag kwam de steenhouwer langs het prachtige huis van een rijk man. "Deze man moet enorm machtig zijn. Ik zou wensen dat ik kon zijn als hem", dacht de steenhouwer. De steenhouwer werd de rijke man. Hij bezat meer rijkdom dan hij ooit had kunnen dromen.Maar al snel kwam er een hoge regeringsbeambte op bezoek, vergezeld door bedienden en geëscorteerd door soldaten. Iedereen, rijk of arm, moest een diepe buiging maken voor de stoet. "Wat is die man machtig", dacht de steenhouwer. "Ik zou willen dat ik die beambte kon zijn." De steenhouwer werd de beambte.Hij werd rondgedragen in zijn draagstoel, gehaat door de mensen die voor hem moesten buigen en gevreesd vanwege zijn macht. Het was een hete zomerdag en de steenhouwer voelde zich benauwd in zijn draagstoel. Hij keek op naar de brandende zon en dacht: "Wat is de zon toch machtig. Ik zou willen dat ik de zon was." De steenhouwer werd de zon.Hij scheen onbarmhartig over het land, verschroeide akkers en scheen neer op alle mensen. Maar een enorme wolk schoof tussen de zon en de aarde zodat zijn licht het land en de mensen niet meer raakte. "Wat is die regenwolk machtig", dacht de steenhouwer. "Ik wilde maar dat ik die wolk was." De steenhouwer werd de regenwolk.Hij overstroomde de akkers en de dorpen. Al snel merkte hij echter dat hij werd weggeduwd door de wind. "Wat is die machtig. Ik wou dat ik de wind kon zijn", dacht de steenhouwer. En hij werd de wind.Hij ontwortelde bomen, blies de pannen van het dak en werd gevreesd door iedereen. Maar na een tijdje stuitte hij op iets dat niet meegaf: het was een grote steen, die boven alles uittorende. "Wat is die steen machtig", dacht hij. "Ik wilde maar dat ik die steen was." En toen werd hij de steen. Machtiger dan al het andere op de wereld. Tot hij het geluid hoorde van een hamer en een beitel die in de massieve steen stond te hakken. "Wat zou er nou machtiger kunnen zijn dan ik?", dacht hij. Hij keek omlaag en zag daar de gedaante van een vermoeide maar tevreden steenhouwer.123

balansbegripcoachdankbaarheidfamiliehartjezelflichtliefdetevredenheidveiligaccepterencoachingconnectiefamiliegeborgenheidgelukharthedenhelenjezelflevenlichtliefdeloslatenmachtonvoorwaardelijke-liefdepijntevredenheidtoekomstverdrietverlangenverledenvriendschapzijn

Leef...123

13 Maart 2015

Leef 12 3

Ik herinner mij een nacht, tijdens een avondje stappen met mijn vriend Adelain R. hij mij de volgende vraag stelde: "Mickey de Mouse, als je vannacht zou sterven, hoe wil je dat mensen jou herinneren?"

Op dat moment antwoordde ik : “Ik weet niet wat mensen zullen denken van mij, maar wat ik echt zou willen is dat mensen zouden zeggen dat ik iets heb betekent in deze wereld, dat ik een goede partner was, een papa voor mijn kinderen en een liefdevolle persoon ben geweest voor mijn geliefden. En dat ik naar de hemel mag, grapte ik, wetende dat ik wel, maar hij totaal niet in (een) God gelooft . Hij zweeg even en keek me betekenisvol aan en zei: "Maar ik denk niet dat je naar de hemel gaat, want de hemel is hier, waar je geliefden zijn"

Ik werd er even stil van. Mijn vriend die niet in een God geloofde, die sprak over de hemel op aarde? Had hij die nacht teveel gedronken?  Maar wat ik denk dat Adelain bedoelde was dat, terwijl wat ik op dat moment dacht en voelde wat ik echt zou willen horen na mijn dood, ik in die fase van mijn leven er niet echt naar toe leefde. Ik werkte in die periode ontzettend veel, reisde vaak naar het buitenland en had veel netwerkavonden met zakenrelaties en klanten events, terwijl ik daarnaast gemiddeld drie vier uur in de auto zat.

"Denk je echt dat ze dat over je gaan zeggen?!" vroeg hij me veelbetekenend na mijn stilte.

Ik weet niet meer hoe en waarom we er precies over begonnen maar het thema "Leven met het einde in gedachten" of hoe hij het zei "Het leven achteruit leven" geeft een ander perspectief op je leven als je er bewust bij stil staat. Zeker bijzonder als je bedenkt dat mijn vriend echt overtuigd was dat hij niet meer dan vijftig jaar oud ging worden en hij achteraf gelijk heeft gekregen (48 jaar  12.3.12)

Zijn idee was dat als wat we willen dat mensen ons op een bepaalde manier herinneren aan het einde van ons leven, is het belangrijk om vandaag duidelijk te definiëren hoe ons levensdoel eruit ziet zodat jij je reis kunt bepalen. Om dat echt te kunnen moeten we nu beginnen leven om ervoor te zorgen dat we voldoen aan dit doel. Ofwel leven met het einde in zicht.

En hoewel mijn vriend veel te vroeg van ons is heen gegaan weet ik dat hij ten volle heeft geleefd en verder leeft in al de harten van de mensen die hij heeft geïnspireerd en geraakt

Mijn vraag aan jullie, beste volger van 123coaching, is als volgt: "Wanneer jij straks sterft, hoe wil je dat mensen jou blijven herinneren en wat wil je dat ze over jou vertellen?"

Leef jij je leven ten volle en vervolg jij je dromen en passies zonder enige spijt? Of stel jij verlangens uit tot wanneer je eindelijk genoeg tijd hebt, genoeg hebt verdiend of de kinderen groot zijn?

Ben jij "op dit moment " wie je wilt zijn, wat je gedroomd je zou worden, en doe jij wat je altijd al wilde doen?

Wees eerlijk.

Soms realiseren we dit pas op het einde van ons leven en dan is het 
... te laat

123

liefde