15 Augustus 2015

Liegen

Te vaak hoor ik mensen zeggen dat ze zich bedrogen voelen; door hun werk, hun ouders, hun partner, hun vrienden. "Mensen liegen teveel" en eerlijkheid is "iets voor de naïevelingen." Lieg jij zelf dan nooit, is vaak mijn vraag. Waarop resoluut het antwoord "nee" komt of enkel een leugentje voor bestwil.

Ontkomen we aan liegen? Op ons CV, op social media, tegen onze kinderen, onze geliefden? Eigenlijk nooit! Maar mensen die denken dat ze een leugen verborgen kunnen houden hebben het mis.

Je lichaam liegt namelijk nooit!

Als we met z’n allen eens wat meer de tijd zouden nemen om echt naar onszelf te luisteren, zonder oordeel, dan zou je eigen leven er een stuk rooskleuriger uit zien. Want, je zou dan stoppen om jezelf voorbij te rennen, zou veel meer doen wat je écht wil en je zou veel gelukkiger zijn.

Je hoeft dan geen verschillende accounts te hebben op Facebook, Instagram, Tinder, Snapchat om toch maar wat "likes", "vind ik interessant" of "hartjes" te ontvangen.

Waarom?

Omdat ons eigen lichaam heel wijs is en ons heel duidelijk vertelt hoe de vork in de steel steekt. Je kan je vast wel een gebeurtenis herinneren dat je een verkeerd besluit hebt genomen. Achteraf gezien zul je voor jezelf moeten toegeven dat je op dat moment zelf een ‘onderbuik gevoel’ had. Had daar nou maar naar geluisterd, dan was het anders afgelopen.

Het verschil tussen beesten en mensen is net het feit dat mensen zich bewust zaken aanvoelen, zich kunnen beheersen en een andere keuze maken.

Of; te druk, te veel te doen, niet kunnen schrappen en dan de signalen van je lichaam negeren. Gevolg: fysieke klachten zoals hoofdpijn, nek – of rugpijn, verkoudheid, stress of erger je depressief voelen je lichaam is meedogenloos.

Blijf je Oost Indisch doof dan zullen de signalen in hevigheid toenemen. En daar lig je dan………. aan je bed gekluisterd. ‘Wie niet horen wil moet maar voelen.’

Wat we eigenlijk met z’n allen doen is voorbij gaan aan ons gevoel. Vergelijk het maar met mensen in je omgeving die van alles tegen je zeggen maar wat je negeert.Niet wilt begrijpen of accepteren. Stiekem weet je dat ze gelijk hebben maar ja, "ik moet wel", denk je bij jezelf.

Vergeet echter niet dat je altijd, ALTIJD! een keus hebt. Alleen, je kiest vaak voor datgene wat het minst goed voor jezelf is. Je verzint smoesjes om het te vergoelijken naar jezelf toe. Het is maar tijdelijk nog even volhouden.., niemand anders kan dit zo goed als ik, ik ben onmisbaar, als ik het nu niet doe dan, mijn leven gaat voorbij…. vul maar aan. En zo ga je, langer dan vooraf gepland, door op je reserves, tot ook die op zijn.

Gedurende die reservetijd krijg je, in eerste instantie heel subtiel, signalen van je eigen lichaam. Je word als het ware tot de orde geroepen. Lukt het je deze signalen bij jezelf te herkennen dan heb je alsnog twee keuzes; doorgaan op de ingeslagen weg of even tijd en gas terug nemen.

Kies je voor de tweede optie dan laad je tussendoor je accu even op, zet jezelf weer goed in balans, bekijk je alle opties en kan dan weer verder.

Ga je voor optie één dan kom je in de gevarenzone.

Het lukt niet meer goed op de dagen dat je vrij bent om te ontspannen en helder te denken. Je weet het allemaal niet meer. Blijf je op deze voet doorgaan dan zal je ‘interne gevoel van rust’ langzaam verdwijnen. Je verschuift dus als het ware je eigen ‘0-lijn’. En dat is gevaarlijk! Want ook al ben je dan in rust, je normale rustniveau bereik je bij lange na niet meer; je blijft dus als het ware in een staat van paraatheid staan. Een constant gevoel van onrust bekruipt je.

Neem echt vaker de tijd om naar je eigen gevoel te luisteren.

Neem de tijd. Beslis pas op dat moment wanneer jij jezelf bent. In rust en in balans.

Doorgaan en zaken ondernemen zonder die rust en balans, heeft alle gevolgen van dien. Het is wijselijk om dan even gas terug of afstand te nemen van je levenssituatie (werk, privé...) om daarna met een opgeladen gevoel goed je leven aan te kunnen.

Want vergeet niet dat als je maar doorgaat je levensvreugde af neemt. Je kunt minder genieten van de tijd die je voorheen had en zal alleen nog maar meer en meer nodig hebben om dit gevoel te bereiken.

Nog een stapje verder zie je dat je foute keuzes gaat maken, waarvan de impact vaak pas later zichtbaar worden. En dan moeten alle alarmbellen gaan rinkelen!

Je lichaam is dan niet meer in staat om te herstellen van de zware klap en je krijgt te maken met de befaamde ‘laatste druppel theorie’. De emmer loopt zo danig over dat je weken tot maanden nodig hebt om te herstellen.

Neem je de signalen van je lichaam dus serieus en neem tijd om eerst te helen en eerlijk te zijn met jezelf en met de mensen met je wie je kunt delen. Praat erover. Vindt jezelf terug. Stop met liegen tegen jezelf. Eerlijk zijn naar jezelf en dat accepteren is een belangrijke stap naar geluk.

Niet gemakkelijk?

Je hoeft het niet helemaal alleen te doen.

Aan jou de keus.

123