De afgelopen maanden waren ontzettend druk. Veel coachingsopdrachten individueel, groepen, bedrijven en tot slot ben ik vertrokken bij mijn "grote" liefde. Ja ik heb de stap gezet. Na al die jaren, dan toch.

Het bedrijf dat mij alle kansen heeft gegeven, mij de wereld liet ontdekken en waar ik volop kon groeien als professioneel, coach en vooral als persoon. Een warm bedrijf waar ik veel ervaringen en fantastische herinneringen aan heb overgehouden.

Gelukkig gaan mijn activiteiten als Coach gewoon verder en ook in mijn nieuwe werkomgeving coach, train en begeleid ik individuelen en teams om effectiever en met meer zelfvertrouwen in hun baan en leven te staan.

Dat doe ik niet met klassieke aanmoedigingen zoals “wees jezelf”, “doe je eigen ding”, “je moet er gewoon voor gaan” of “gewoon doen”. Wat ik wel leuk vind aan deze kreten is dat het enthousiasme ervan afspat. Minder leuk is het feit dat deze kreten zo hol en cliché zijn.

Zo is het nu ineens in om “in je kracht te staan”. En als je er niet in staat dan is het de bedoeling om “in je kracht te komen”. Wat is dat dan? “in je kracht staan?” Een poging:

• doet wat bij je past, wat je kunt en waar je in gelooft;
• je niet van de wijs laat brengen door de mening van anderen of door hinderlijke stoorzenders;
• je twijfels erkent, ze niet de overhand laat nemen, maar ook niet wegstopt en
• je geen onmogelijke verwachtingen hebt van jezelf

Speciaal leuk aan deze nieuwe uitdrukking is dat iedereen verondersteld wordt die kracht te hebben. Met andere woorden dat iedereen hetgeen doet wat bij hem of haar past enzovoort. Daarmee wordt valse hoop gegeven aan een grote groep “zwakkelingen” die zich door niemand serieus genomen voelt. De groep die het misschien niet kan, maar vaak ook gewoon niet wilt en het niet interesseert. Want uiteindelijk draait het uit op keuze.

Onze keuze om ondernemend te zijn (een eigen zaak te beginnen, solliciteren,  carrière maken, gezin starten ...), Onze keuze om initiatief te nemen (op mensen afstappen, afspraken maken, trakteren ...), Onze keuze om sociale intelligentie aan te kweken (belangstelling tonen, connectie maken, onderhandelen, discussiëren....), Onze keuze om leergierig te zijn (studeren, musiceren, sporten, vrijen ...) en Onze keuze om prestaties te leveren (geld verdienen, vrienden maken, huishouden, fitnessen...).

Tegenwoordig is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan: keuzes maken. Het is meer geworden dan het ontwikkelen van zelfdiscipline en het onderhouden van goede relaties. Nee, veel meer dan dat.

Er zijn vandaag zoveel keuzes dat ook nog eens vermoeiend is voor veel mensen.

Bovenop lijkt het alsof alle andere mensen ineens wel het "licht" hebben gezien en in hun kracht staan. Alsof een voorwaarde om gelukkig te zijn in je leven je in je kracht moet staan, dan pas ligt de wereld aan je voeten en is succes verzekerd.

De kunst is wel om in je kracht te blijven staan, weg met eisen en verwachtingen! Nu bedoel ik dat natuurlijk niet letterlijk. Omschrijven wat je wilt bereiken, doelen stellen geeft je richting. Er halsstarrig aan vasthouden brengt je nergens. Of je je doelen zult halen, kun je lang niet altijd vooraf zeggen. Het gaat erom dat je voor ogen hebt waar je heen wilt en dat je die kant op gaat zonder te hoge eisen en verwachtingen. Ken je eigen grenzen en waak hierover, zeg “nee”, op een authentieke manier, vraag ruimte voor jezelf vragen, geef aan waar je behoeftes liggen of dit nu in je relatie, gezin of op het werk is. Geef gehoor aan je innerlijke stem: “je ware ik” en maak dan pas je keuzes.

123