Blog 123



Vagale Syncope Respoiraire Acidose

4 Juni 2014

"Vaak proberen mensen hun leven achterstevoren te leven: ze proberen meer dingen of meer geld te hebben, om meer te kunnen doen wat ze willen, zodat ze gelukkiger zouden zijn. Het werkt eigenlijk net andersom. Je moet eerst zijn wie je werkelijk bent, vervolgens doen wat je moet doen,om te hebben wat je wil."

-Marget Young-

Vagale Syncope Respoiraire AcidoseDat was de diagnose van de dokter nadat ik flauw ben gevallen op het werk twee weken geleden... na een lange werkweek en een lastige meeting zag ik sterretjes door mijn linkeroog. Ik dacht dat er vuiligheid ingekropen was en liep naar het toilet. Na een paar minuten mijn ogen te spoelen werd het nog waziger en begon ik tintelingen te voelen over mijn lijf. Onbewust begon ik te panikeren met mijn overleden vriend Adelain in mijn achterhoofd: het zou toch geen waar zijn dat ik ook op deze manier zou eindigen...?Ik moet naar huis was mijn eerste reactie.Verder dan de koffiecorner ben ik niet geraakt. Daar hebben collega's mij gelukkig opgevangen.10-20 seconden ben ik van de wereld geweest, kort maar het leek een eeuwigheid. Stel dat het gebeurde in de wagen. Ik mag er niet aan denken.Paniek en ontreddering alom, de EHBO mensen waren er snel bij en kalmeerde mij. Ik kon met moeite nadenken en sprak langzaam, mijn hoofd tintelde en mijn armen kreeg ik niet omhoog. Ik moest kalmeren, in en uit ademen, sloot mijn ogen en mediteerde. Ik werd rustig, mijn harstlag ging omlaag en na drie kwartier en een cola later kwam ik ietwat op krachten...Een kortsluiting van mijn nervus vagus (een zenuw met een directe link aan het hart, maag en hersenen) zei de arts door de plotselinge bloedrukval en interne hyperventilatie veroorzaakt door de opgehoopte stress en de ervaring van mijn overleden vriend...Mijn lichaam gaf een duidelijk signaal en het toont hoe krachtig ons brein is om dergelijke kortsluiting tewerkstellingen.Wat is er gebeurd? Hoe is het zover kunnen komen? Was ik juist niet op de goede weg in mijn (werk) leven?Collega's, vrienden en familie waren verrast.Mike, degene die juist andere steunt, helpt en coacht, die dit overkomt?Werk ik om te leven, of leef ik om te werken?OK , ik geef het toe . Ik ben een van die mensen die Marget Young hierboven beschrijft. Ik heb tot enige tijd geleden geprobeerd om mijn leven achterstevoren te leven: ik probeerde steeds meer geld te verdienen omdat ik dacht dat ik hiermee meer dingen kon gaan doen en dat het mij gelukkiger zou maken en erkenning zou opleveren...Van dit pad ben ik me sinds een paar jaar steeds verder gaan distantiëren.Toch is het zo gemakkelijk te vervallen in een oud patroon.Hoe komt dit?Een combinatie aan factoren op werk en privé vlak. In het kort komt het erop neer dat je Ego de bovenhand neemt en jouw persoon identificeert met een rol. In mijn geval het werk (druk omwille van reorganisatie, promotie, ontslagen, projecten...). Ik "moet" hard werken...ik "moet" perfect zijn...ik "moet" succesvol zijn ... Je moet natuurlijk niets, maar de kleine stemmetjes in je hoofd  nemen op zo'n moment even de bovenhand en gijzelen je gedachten.Mijn valkuil is mijn neiging om mezelf met mijn werk te identificeren. Dit heeft vooral te maken met mijn diepe overtuiging dat werk en privé in elkaar vloeit, in onze huidige maatschappij nog meer dan ooit.Welke loopbaan je kiest (of niet kiest), hoe je je werk indeelt, welke keuzes je maakt professioneel of privé ze zijn met elkaar verweven. Daarnaast heb ik een gezonde interesse in het leven van mensen, hun passies, hun uitdagingen, hun relaties en beslommeringen.  Ik vind het zo boeiend, dat ik een paar jaar geleden een carrière switch maakte van business naar hrm waar ik professioneel medewerkers en leidinggevenden coach.De rode draad van deze coachingsgesprekken is dat we meer zijn, zoveel meer dan enkel onze functiebenamingen, carrière of beroep. Het is zo gemakkelijk om onszelf zo te definiëren  - we onze identiteit en geluk ontlenen aan ons werk, of dagelijkse rollen als vader, vriend, partner, manager...Ik heb al eerder geschreven over hoe belangrijk het is om zinvol en leuk werk te hebben en de balans in ons privé leven om geluk te ervaren. Genieten van ons leven, ons werk, vrienden, collega's, omgeving, zal ons niet alleen gelukkiger, maar ook productiever maken, thuis en op het werk.Maar wanneer je al te grote hoop voor geluk pint op een baan of omgeving is het gevaarlijk . Hier zijn 3 redenen waarom:Ten eerste , banen komen en gaan .Contracten worden beëindigd. Collega's en teams worden verplaatst of geven er zelf de brui aan. We ontgroeien bepaalde rollen . De crisis gooit roet in het eten. We hebben het gevoel dat het tijd is om verder te gaan . Onze positie wordt geëlimineerd (of beter , genationaliseerd ). Of misschien , om persoonlijke redenen, zoals de zorg voor jonge kinderen of het volgen van onze partner naar een positie, waar we zelf niet kunnen werken (expats).Wanneer het einde of overgang komt, raakt het ons, vooral wanneer ons gevoel van welzijn , geluk en identiteit allemaal in ons werk zijn verpakt .Ten tweede,het opstapelen van al onze verwachtingen op een relatie (werk of privé)  of enkele aspecten van ons leven (hobby, sport, vereniging, familie, gezin) is onverstandig.Vroeg of laat zullen we teleurgesteld worden, of gaat deze relatie ten onder door het enorme gewicht van die verwachtingen. Ik heb er al eerder over geschreven:  een behoeftige vriendin of vriend die vooral naar de partner kijkt om aan al hun behoeften te voldoen. Het is een recept voor een ramp en redenen van vele echtscheidingen en ruzies.Mijn coaching cliënt Victoria ( niet haar echte naam ) kan dat bevestigen .Een zelfbewuste workaholic die echt geniet van haar werk. Jaren bracht ze lange uren en duizenden zakelijke airmiles op haar werk. Ze werd gepromoveerd tot het management , en werd gezien door bestuur, collega's, vrienden en familie als een ster. Daarna verschoof haar organisatie , haar baan veranderde, en ze kreeg een nieuwe baas , met wie ze botste.Plotseling werd haar werk een bron van ellende in plaats van geluk en tevredenheid. Door haar focus en inzet voor het werk had ze andere interesses, hobby's , en relaties verdrongen. Het gevolg laat zich raden wanneer het werk haar ongelukkig maakte werd haar leven ongelukkig . Er was geen toevlucht om naar te trekken omdat haar werk haar leven was, had ze bewust gekozen een kinderloos bestaan en een lat-relatie met haar partner. Haar vrienden sprak ze sporadisch en als enigste dochter had ze weinig contact met haar bejaarde ouders, die leefden in Spanje.Hoewel ze de vijftig nog niet voorbij was, leek haar leven voorbij. Ze heeft zich herpakt en gekozen voor een ander bedrijf maar ook voor haar andere passie, paardrijden. Ze maakte afspraken met haar partner en zorgde ervoor dat ze haar ouders, familie en vrienden regelmatig zag. Voor hen werd ze een echte ster en dat voelt Victoria sinds kort ook echt. Of hoe zij het zelf verwoordt:

dankbaarheid "deze grote tegenslag in mijn leven heeft mij juist een kans gegeven om het echte geluk na te streven in mijn leven. Hoe diep ik ook in de  put zat. Deze kans om te groeien als persoon en als mens neem ik ten volle aan. Ik besef dat achter alle grote successen in het leven,  grote tegenslagen schuilen. Ik neem deze uitdaging met beide handen aan!"

  Tenslotte, als derde reden,diverse omgevingen, interesses en passies in je leven zullen  je effectiever en vrijer maken in je werk en privé.  Iets weten over een onderwerp buiten de gebaande paden van je expertiseveld kunnen je helpen om een ander perspectief van je werk of leven te hebben. Een andere cultuur, voorkeur van een andere persoon kan jouw eigen bewustzijn verhogen en ervoor zorgen dat je duidelijkheid krijgt wat jij zelf nu uiteindelijk wilt. Tenslotte zullen de mentale en fysieke onderbrekingen die je hebt toelaten om je energie op te laden en frisser te zijn in de verschillende rollen die je hebt in jouw leven.Dus. Geniet van je leven, geniet van je werk, geniet van je relatie, geniet van je gezin, geniet van je vrienden, geniet van wat je hebt en koester wat je gehad en gekend hebt. Focus op je sterke punten op de leuke aspecten van je leven, van je baan.Knijp zoveel geluk , tevredenheid en voldoening als je kunt en maak er elke dag wat van.Blijf je ware zelf en kijken naar de bron van vreugde en betekenis in jouzelf. Dit is het pad waar ik naar streef met vallen en opstaan en toen ik na mijn "flauwte" opstond, zag ik het kussen waar mijn collega's mij "toevallig" op hadden gelegd: 20130812_123110"er bestaat geen toeval"123?

uncategorizedauthenticiteitauthentiekbalansbewustwordingbreincarrierecoachcoachingcultuureffectiefegoervaringfamiliegelukgelukgevoelgezondheidgroeilerenmoetenomgevingpatroonprivestertegenslagvalkuilvoelenvrijvrijheidwerkwilzingeving





moeten

30 Juli 2014

Moeten moeten moeten Lisa: Coach, ik moet gelukkig worden!Ik: Wat is dat gelukkig moeten worden? Lisa: Ik moet succesvol en geslaagd zijn. Dat ik carrière maak en veel geld verdien. Ik moet een leuke en zinvolle baan hebben. Ik moet een goeie leidinggevende zijn en leuk met collega's omgaan. Ik moet veel echte vrienden en vriendinnen heb.  Ik moet aantrekkelijk en slank zijn voor mijn partner. Ik moet een goeie ouder zijn.  Ik moet veel sporten. Ik moet er zijn voor mijn familie.   moet ... me  goed voel in mijn leven en in balans zijn. Geslaagd zijn,  gewoon gelukkig worden,...begrijp je?!Ik: Van wie moet jij al deze zaken om gelukkig te worden?vraaag... Lisa is niet de echte naam van de persoon met wie ik onlangs een intensieve coachingssessie had.  Misschien herken jij wel elementen van het hierboven opgesomde moeten? Of denk je misschien bij jezelf: ik moet helemaal niets...?Het zette mezelf aan het denken en besefte dat een rode draad in veel gesprekken die ik met mensen heb het vaak draait om het moeten (of niet mogen). Het is tekenend voor de geest van de huidige maatschappij. Tegenwoordig wordt het extra benadrukt dat ik verantwoordelijk ben voor het succes van mijn eigen leven, het legt een grote druk voor veel mensen.Ik moet de juiste keuzes maken, ik moet verschrikkelijk mijn best doen om ?erbij? te horen. Veel mensen tobben, ook Lisa. Zit ik eindelijk in de positie dat ik "alles" kan, moeder zijn, carrièrevrouw, echtgenote, spil van het gezin, toeverlaat voor vriendinnen en wat al niet meer, word ik alleen maar moe van dit  "ideaal" van ?combivrouw?. Vervang Lisa door Henk en je hebt direct door waarom zoveel vrouwen en mannen zo massaal naar de antidepressiva grijpen en er mensen uitvallen met een burnout.Niet omdat ze depressief zijn, maar omdat ze de eisen van het moderne leven gewoon niet meer aankunnen. Het niet meer bolwerken: de verantwoordelijkheid voor het laten slagen van opvoeding, relatie, huis, gezin, carrière, familie, vrije tijd en wat al niet meer .En het al helemaal niet voor elkaar krijgen om daarbij ook nog voortdurend de vrolijkheid en het optimisme uit te stralen die de norm zijn in een samenleving waarin ?verbetering? en ?vooruitgang? centraal staat. Kijk alleen al eens naar hoeveel leuke en gelukkige post in je virtuele vriendenkring op sociale media. Ook daar moet ik gelukkig zijn...Weg met moeten (of niet mogen)?Wanneer ik merk dat deze overtuigingen mij belemmeren en ik me er niet meer goed bij voel is het tijd dat ik eraan werk.De meeste overtuigingen heb je in je kindertijd meegekregen, ze zijn vastgezette conclusies naar aanleiding van een situatie. Ze zijn misschien niet "waar" maar in mijn wereldbeeld is het waar en zijn diep opgeslagen in je onbewuste. Dus voelt het als waar aan.Lees onderstaande overtuigingen eens. Herkenbaar?

?ik moet altijd iets nuttigs doen, anders ben ik lui of nutteloos?,

?ik moet de beste zijn, anders ben ik niet goed genoeg?,

?ik moet zorgen dat ik alles onder controle houd, anders gaat het fout?,

?ik moet sterk zijn?,

?ik moet voor anderen klaar staan?.

?ik mag niet mijn mening inbrengen, want dan word ik afgewezen en dat is verschrikkelijk?,

?ik mag niet zomaar uitgaan van wat ik wil, want dat is egoïstisch?,

?ik mag niet uiten hoe het voor mij is, want dan kwets ik de ander en dat mag niet?,

?ik mag niet laten merken wat ik vind, want dan vinden ze me niet meer aardig? of 

?gevoelens tonen mag niet want dat is voor watjes?.

 Wanneer je je bewust wordt van deze gedachten en ze belemmeren je om rationeel, flexibel en de waarheid van het moment of situatie te zien erken dat de overtuiging er is maar je hoeft er niet naar te luisteren. Je hoeft de overtuiging niet te verbannen of zorgen dat ze niet meer in je opkomt (zo dat al mogelijk zou zijn)...Doe het volgende:
  • Voor moeten-overtuigingen: ?ook al voelt deze overtuiging waar, ik ga nu ervaren of het op dit moment klopt door dit niet te doen ?
  • Voor niet-mogen overtuigingen: ?ook al voelt deze overtuiging waar, ik ga nu ervaren of het op dit moment klopt door het toch te doen?.
  • Daag je overtuiging uit: is het waar wat je zegt? hoe weet je dat het waar is? ben je er absoluut zeker van dat het waar is?  Je zal erachter komen dat ze niet altijd automatisch waar zijn ? en zeker niet in elke situatie of voor iedereen.
 

-"Ik hoef helemaal niets en ik mag alles... versta de 't?" -Adelain-

 Probeer het en voel de immense ruimte en vrijheid die ontstaat wanneer je niets hoeft en alles mag...123? PS: Heb jij iets specifieks die jou belemmert? Ik werk graag met je mee! Deel het met mij via pm - mail - twitter - telefoonmoeten 

uncategorizedbeperkenburnoutcoachcoacheecoachingemotiefamiliegelukgeslaagdgezinhuishulpideaallevenluimagmodernmoetmoetenmogenniet-magnietsnuttigopvoedingovertuigingpijnrelatieruimtetijdvrije-tijdvrijheid





Meest recente berichten

Rails
Vrij

Accepteren
Idioot