12 September 2013

Cogito ergo sum betekent - Ik denk, dus ik ben...Iedereen kent wel de bekende uitspraak van 16e eeuwse filosoof Rene Descartes. Deze uitspraak betekende het groeiende belang van het menselijk denken dat vandaag de dag nog steeds doordrongen is in onze maatschappij en in onze scholen.Het werd me nog duidelijker toen mijn dochter Lisa vorige week thuis kwam en haar eerste geleerd woordje dat ze had geschreven toonde: IKen mij vroeg wat ik ervan dacht.

Ik dacht dingen als: "wat wordt ze groot, of als ik word oud" maar wat mij vooral bij bleef die eerste schooldag is het gevoel van trots, liefde en bewondering.

Voelen, iets waar we veel te weinig tijd en aandacht aan besteden.

Voor je verder leest wil ik graag een oefening met je delen:Beeld je even in dat je geen hoofd hebt.Ik ben serieus.Stel je voor dat je geen hoofd hebt. Op dit eigenste moment.Je voelt je armen, benen, handen, voeten, buik, borst en rug. Maar je lichamelijke sensaties stoppen bij de nek. Er is niets daar.Op dit moment kun je voelen, aanraken, zien en horen - je kunt alles,maar je kunt niet denken.(Maak je geen zorgen over hoe je kunt zien of horen, zonder ogen en oren - je ongerust maken vereist een hoofd, en nu je geen hoofd hebt hoef je ook niet te piekeren :-))Laat je centrum van je bewustzijn zakken van waar je hoofd vroeger was, naar beneden in je borst of buik.Merk op hoe het is om je bewustzijn te voelen in het midden van je zwaartepunt.Blijf in deze toestand gedurende minstens een minuut, voordat je verder leest.Hoe voel je je nu?

Deze oefening heb ik een tijd geleden ontdekt tijdens een transformatieopleiding. Toen ze de oefening voorstelde dacht ik dat het een grap was . Terwijl onze Zen lerares ons door de oefening nam, voelde ik me nieuwsgierig , gedesoriënteerd , gefascineerd - en uiteindelijk opgelucht . Het was alsof ik een zwaar gewicht had laten gaan . Mijn lichaam voelde lichter , vrijer , evenwichtig en energiek.Toen ik die vrijdag naar huis reed , besefte ik wat een mooie zomerse dag het was . De Antwerpse ring zat zoals gewoonlijk weer eens vol , maar ik was totaal niet boos of opgejaagd. Het leek alsof de wereld er anders uitzag en het was fijn om de vroege avond zon in de hemel te zien staan ??, het bewonderen van de gouden kleuren, zonnestralen de bomen langs de snelweg, alsook het mooie metselwerk van de nieuwe gebouwde huizen, als het luisteren naar de zachte muziek die op de radio speelde. Zelfs de zuchtende en zuur kijkende mede file rijders zagen er mooi uit.De hele weg naar huis , voelde ik een ongewoon gevoel van stilte en rust . Het was niet nodig om na te denken over degebeurtenissen van de afgelopen dag of de dingen die ik had geleerd tijdens heel de week . hart

Ik had een rustige vertrouwen dat ik zou weten hoe de kennis te gebruiken wanneer de tijd er rijp voor was. Vertrouw op God of op hetuniversum kreeg een andere dimensie.Thuis ging deze energie verder en hadden mijn vrouw en ik een van de beste weekenden sinds jaren en voelden we ons sterker verbonden dan ooit.Door deze ervaring realiseerde ik me hoe mijn meest waardevolle inzichten , en de oplossingen voor de grootste problemen die ik op professioneel of privé vlak tegen ben gekomen, meestal er niet kwamen terwijl ik hard aan het nadenken (en vaak slapeloze nachten) was over het probleem .Er was steeds een moment van besef - alsof het antwoord 'gewoon naar mij komt' - terwijl ik aan iets anders werkte of wanneer ik niets in het bijzonder aan het doen was.Dit is nu enkele maanden geleden en van tijd tot tijd maak ik me nog wel eens druk en verlies ik mezelf in mijn gedachten, over het werk, vrienden, familie, vrouw en kinderen. Telkens dit gebeurd herinner ik mezelf er aan dat ik ook even mijn hoofd mag afzetten, en zo terugga naar de toestand van intense bewustzijn en het in het moment zijn . Elke keer dat ik dit doe , voel het als ontsnappen uit een stoffige kamer naar de frisse lucht en zonlicht buiten.Dit besef is meer een erkenning dan een conclusie . Alsof iemand anders me met het antwoord heeft gepresenteerd , alsof ik er zelf niets voor moest doen, en alles wat ik moet doen is knikken en mijn instemming geven. En in tegenstelling tot sommige van de beslissingen die ik heb bereikt door veel na tedenken, heb ik nooit zulke inzichten als 'fout' aangevoeld, het heeft altijd een positief effect gehad op de situatie in mijn leven.Tijdens mijn coaching en transformatievormingen is dit beeld enkel maar versterkt. Vele boeken, informatie op het web als ervaringsdeskundigen en specialisten bevestigen dat denken zwaar wordt overschat.Wat wij zien als 'denken' is eigenlijk slechts het topje van de ijsberg. Een kleine speldenprik van bewuste aandacht, als een enkele ster in de uitgestrektheid van de nachtelijke hemel. We hebben al eerder gekeken naar het onderzoek waarbij hersenen scanners en EEG-sensoren kregen om neurale activiteit bij mensen te meten, die zich bezighouden met het oplossen van problemen, te volgen. Volgens deze onderzoekers is logische analyse -ofwel het 'hardop denken' - niet veel beter als wanneer we dagdromen: met andere woorden- we geloven graag dat we een probleem oplossen door hard na te denken, echter is ons brein nog meer actief wanneer we dit niet doen.Denken is overschatUit het bovenstaande blijkt dus dat de neuro-wetenschappers en dichters het eigenlijk eens zijn: als je serieus iets in je leven wilt oplossen, problemen stoppen nieuwe dingen wil creëren, stop dan met zo hard na te denken en laat je gedachten vrijer dwalen.Maar het is niet bepaald een populaire boodschap, althans in onze moderne westerse samenleving.Wij zijn enorm trots op onze intellectuele prestaties, en vereren zij die befaamd zijn als 'grote denkers'. Kinderen worden geleerd om 'hard te studeren' - gefronste wenkbrauwen worden geprezen en beloond, terwijl dagdromers worden berispt omdat ze uit het raam staren.Wanneer je kijkt naar het oplossen van de dringende problemen van het bedrijfsleven, wetenschap, onderwijs, politiek en milieu, is de onuitgesproken veronderstelling dat we net nog meer denken - niet minder.Als we iemands standpunt of het gedrag onacceptabel vinden, zeggen we dat ze 'irrationeel' of 'onredelijk' zijn. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben een denker door de natuur. Ik hou van denken. Al sinds mijn jeugd schrijf ik en in mijn beroep is het een essentieel deel van mijn werk. En ik heb het academische pad gevolgd - met verschillende diploma's en onderscheidingen - en kreeg hier ook erkenning voor.Maar hoe meer ik zie van het leven, hoe minder ik onder de indruk ben door te denken per se. Ik zeg niet dat we het helemaal moeten stoppen (hoewel ik dat heb geprobeerd :-) ). Maar te veel kan te veel van het goede zijn.Als coach heb ik andere vaardigheden leren waarderen en ze zijn minstens zo sterk of zelfs sterker dan denken- zaken zoals intuïtie (buikgevoel), improvisatie, emotionele en spirituele intelligentie - of nog beter, luisteren naar de ingevingen van je hart.123 ?